Για την έκδοση οικοδομικής άδειας σε κτίρια νέα ή υφιστάμενα που ανακαινίζονται ριζικά, άνω των πενήντα (50) τ.μ., είναι υποχρεωτική από την 1η Οκτωβρίου 2010, η υποβολή στις πολεοδομικές υπηρεσίες της Μελέτης Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίου.
Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής των κτιρίων αυτών θα εκδίδεται Πιστοποιητικό Ενεργειακής Απόδοσης (Π.Ε.Α.) των Κτιρίων από τους Ενεργειακούς Επιθεωρητές που εντάσσονται σε σχετικό Μητρώο. Η έναρξη της υποχρέωσης έκδοσης Π.Ε.Α. στην περίπτωση της πώλησης ή μίσθωσης κτιρίων ορίστηκε η 9η Ιανουαρίου του 2011.
Αφορμή για το παρόν κείμενο, το ειδικό κείμενο του NextDeal αναφορικά με την ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες και υπερβάσεις ώστε να μεγαλώσει «ασφαλιστική πίττα» στη χώρα μας. Θέμα που αποτελεί βάσιμη προοπτική ανάπτυξης, που συχνά συζητιέται αλλά που συνήθως ξεχνιέται όταν η κακοδαιμονία της αγοράς βάζει άλλα επείγοντα ζητήματα και άλλες προτεραιότητες επιβίωσης ...
Δεν θα αναφερθώ σε Ασφαλίσεις Ζωής και με Συνταξιοδοτικά Προγράμματα που όντως με βάση και την τρέχουσα οικονομική συγκυρία (αδυναμία του Κράτους να εγγυηθεί με αξιοπιστία και επάρκεια), έχουν τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης. Θα αναφερθώ παρακάτω, σε ασφαλιστικά προϊόντα του κλάδου Γενικών Ασφαλίσεων, που κατά καιρούς έχω επισημάνει.
Πέρυσι, το 2012, η Επιτροπή Αστικής Ευθύνης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος έδωσε στη δημοσιότητα ειδική Έκθεση για την κατάσταση του κλάδου Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης στην Ελλάδα. Πρόκειται για μία εμπεριστατωμένη μελέτη που τεκμηριώνει, μεταξύ άλλων, τη μεγάλη υστέρηση του κλάδου Ασφάλισης Γενικής Αστικής Ευθύνης (εκτός Αυτοκινήτου) έναντι του κοινωνικού συνόλου. Ο συγκεκριμένος Κλάδος Ασφάλισης δεν ενδιαφέρει μονάχα τους Καταναλωτές, τις Ασφαλιστικές Εταιρείες και τους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές. Ενδιαφέρει ιδιαίτερα και τους δικηγόρους που συμβάλλουν στην εύρυθμη – σύννομη λειτουργία της κοινωνίας. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη Μελέτη προσεγγίζει την κατάσταση στην Ασφάλιση Γενικής Αστικής Ευθύνης δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην Ασφάλιση της Επαγγελματικής Ευθύνης, που αφορά τους χιλιάδες επαγγελματίες αλλά και τους Καταναλωτές ή τις Επιχειρήσεις που κάνουν χρήση των υπηρεσιών τους.
Πρόκειται για την Τυποποίηση (δημιουργία προτύπων και αρχών), τη Διαπίστευση (αναγνώριση της τεχνικής επάρκειας και αμεροληψίας των Φορέων που διενεργούν Πιστοποιήσεις ή Εργαστηριακές Μετρήσεις & Ελέγχους) και την Πιστοποίηση (επιβεβαίωση αξιοπιστίας συστημάτων και ποιότητας προϊόντων). Θεσμοθετημένοι “μηχανισμοί” που λειτουργούν και στη χώρα μας με απώτερο σκοπό την ποιότητα των προϊόντων, των υπηρεσιών και των τεχνικών έργων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Οι διαδικασίες που αφορούν την Τυποποίηση, τη Διαπίστευση και την Πιστοποίηση, αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σπουδαιότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι:
Είναι γνωστό, πως οι αρχές «Προστασία του Καταναλωτή» και «Απελευθέρωση Επαγγελμάτων, αποτελούν βασικά «δόγματα» της Ενωμένης Ευρώπης.
Ο Ευρωπαίος πολίτης έχει κατά βάση τα ίδια δικαιώματα και παρόμοιες υποχρεώσεις. Σε πολλούς τομείς, όπως είναι η Παροχή Υπηρεσιών, καταβάλλεται σημαντική προσπάθεια για τη σύγκλιση των νομοθεσιών αλλά και της ουσίας των ενδοευρωπαϊκών συναλλαγών. Προς την κατεύθυνση αυτή, είναι προφανές πως η όποια προσπάθεια σύγκλισης με γνώμονα την ποιότητα και την αξιοπιστία, θα είναι προς «τα πάνω» και όχι προς «τα κάτω», ώστε το όποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, να προσφέρει στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις ίδιες ευκαιρίες και παρόμοια εξασφάλιση.
Η Προστασία Εργαζομένων αποτελεί, μεταξύ άλλων, πρωταρχικό αξίωμα μέριμνας στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων. Η διασφάλιση δε της εύρυθμης λειτουργίας του συστήματος επιτυγχάνεται με σειρά ενιαίων Ευρωπαϊκών Οδηγιών για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Από την πλευρά τους, τα θεσμικά Όργανα της Πολιτείας έχουν την ευθύνη επιμέλειας σε ότι αφορά την τήρηση του νομοθετικού πλαισίου στα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας και της ευρύτερης αγοράς. Ωστόσο, τα ατυχήματα, αν και σπάνια, πάντα υπάρχουν και βαραίνουν ηθικά και οικονομικά. Με δεδομένο πως η πιθανότητα επέλευσης των ατυχημάτων δεν μπορεί να μηδενισθεί, η όποια προσπάθεια για τη ριζική ελαχιστοποίησή τους θα ήταν πρακτικά αφενός υπερβολικά δαπανηρή και αφετέρου αδύνατη. Για τη σχετική άμβλυνση του προβλήματος, η γνώση και το χρήμα ως κινητήριοι μοχλοί στη σύγχρονη οικονομία, επιστρατεύθηκαν και για την ορθολογική αντιμετώπιση των συνεπειών από τα εργατικά ατυχήματα.
Το θέμα της Επαγγελματικής Ευθύνης αφορά τον κάθε Αρχιτέκτονα ή Μηχανικό. Παραμένει θέμα “ταμπού” αφού ούτε και η Πολιτεία αλλά και κανένας μέχρι τώρα (ΤΕΕ ή Επαγγελματικοί Σύλλογοι) δεν θέλησε να ασχοληθεί και να το προσεγγίσει σοβαρά. Συζητιέται πολύ σπάνια αλλά έντονα, μόνο μετά από κάποιο σεισμό, όταν ο Εγκέλαδος δεν ταρακουνά μόνο κτήρια αλλά και κάποιες συνειδήσεις. Οι περισσότεροι από τους Μηχανικούς το αγνοούν ή διακριτικά το προσπερνούν. Λιγότεροι είναι αυτοί που προβληματίζονται. Ελάχιστοι δε είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την ορθολογική αντιμετώπισή του που σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, δεν είναι άλλη από την ασφαλιστική κάλυψη. Και όμως οι καιροί αλλάζουν. Το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο σχετικά με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων και την προστασία του Καταναλωτή, οι σύγχρονες κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις και η οικονομική κρίση, εισάγουν νέα δεδομένα στην άσκηση του επαγγέλματος.
Πριν από κάποιο διάστημα, εντός του 2012, η Επιτροπή Αστικής Ευθύνης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος έδωσε στη δημοσιότητα ειδική Έκθεση για την κατάσταση του κλάδου Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης στην Ελλάδα. Πρόκειται για μία εμπεριστατωμένη μελέτη που τεκμηριώνει, μεταξύ άλλων, τη μεγάλη υστέρηση του κλάδου Ασφάλισης Γενικής Αστικής Ευθύνης (εκτός Αυτοκινήτου) έναντι του κοινωνικού συνόλου.
Εύλογα προκύπτει η σχετική ερώτηση: “Πού οφείλεται και τι σημαίνει αυτή η υστέρηση στην ανάπτυξη της ιδιωτικής Ασφάλισης στην Ελλάδα και ειδικότερα η Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης;” Η απάντηση είναι προφανής και η απάντηση αυθόρμητη: “Έλλειψη ασφαλιστικής συνείδησης στον Έλληνα Καταναλωτή αλλά και στον Επαγγελματία ή στην Επιχείρηση που δραστηριοποιούνται στη συγκεκριμένη αγορά”. Ωστόσο, η απάντηση αυτή από μόνη της δεν είναι αρκετή.
Σε ειδική Έκθεση του 2012, της Επιτροπής Αστικής Ευθύνης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος για την κατάσταση του κλάδου Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης στην Ελλάδα (εκτός Αυτοκινήτου), τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, η μεγάλη υστέρηση του κλάδου Ασφάλισης Γενικής Αστικής Ευθύνης έναντι του κοινωνικού συνόλου.
Σημειώνεται πως ο συγκεκριμένος Κλάδος δεν ενδιαφέρει μόνο τους Καταναλωτές και τις Ασφαλιστικές Εταιρείες. Αφορά και Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές που αναζητούν νέους τομείς δράσης και ανάπτυξης των υπηρεσιών που έχουν ανάγκη Καταναλωτές (Φυσικά Πρόσωπα ή Επιχειρήσεις) καθώς και τους δικηγόρους που συμβάλλουν στην εύρυθμη – σύννομη λειτουργία της κοινωνίας.
Η Ελληνική κοινωνία, έχει εδώ και πολλά χρόνια οδηγηθεί σε έναν λαϊκισμό, ο οποίος με τη σειρά του, την οδήγησε στην «ελαφρά τη καρδία» απόκλιση από τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τις διεθνείς προδιαγραφές, δημιουργώντας μια τεράστια αδρανειακή μάζα που αντιστέκεται στο αυτονόητο των σύγχρονων εξελίξεων. Αναδεικνύοντας τις επί χρόνια «ελληνικές ιδιαιτερότητες» ως το πρωτεύον ζήτημα σε κάθε σχεδιασμό και παραβλέποντας τις διεθνείς και κυρίως τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα σπάνιο είδος επιχειρηματικών κανόνων και μια ιδιόμορφη κουλτούρα ειδικής «ασυλίας» έναντι των υποχρεώσεων και των ευθυνών.
Οι Μηχανικοί φαίνεται πως δυστυχώς δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τον παραπάνω κανόνα, έστω και αν από τη φύση τους θα έπρεπε να μάχονται τον ισοπεδωτικό λαϊκισμό, ο οποίος τους υποβαθμίζει τόσο επιστημονικά όσο και επαγγελματικά, στους διάφορους τομείς που δραστηριοποιούνται: Στην Οικοδομή, στο Εργοτάξιο, στη Βιομηχανία, στις Υπηρεσίες, στο Δημόσιο.