Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Είναι αξιόπιστος. Τι πρέπει να γνωρίζουμε …
Σε κάποια προηγούμενη παρουσίαση της σειράς “Management Tips” της εφημερίδος Ναυτεμπορική, αναφέρθηκα στην επαγγελματική και επιχειρηματική ευθύνη και στην ανάγκη ασφάλισής της. Υπήρξαν θετικά σχόλια, αλλά και κάποιες επικρίσεις όπως: Ναι στην Ασφάλιση αλλά με ποια αγορά και με ποιες ασφαλιστικές εταιρείες, έπειτα από αυτά που βλέπουμε και ακούμε;
Είναι γεγονός πως δεν υπάρχει στη χώρα μας, αναπτυγμένη ασφαλιστική συνείδηση μολονότι είναι διεθνώς αποδεκτό πως η Ασφάλιση είναι ένας αξιόπιστος και χρήσιμος θεσμός, που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο για να διασφαλίσει την υγεία του, την περιουσία του, τη βιωσιμότητα της επιχείρησής.
Δύο είναι κατά την προσωπική μου γνώμη οι βασικές αιτίες:
α) Το κακό παρελθόν της εγχώριας ασφαλιστικής αγοράς στο πλαίσια της ευρύτερης πολιτικο-κοινωνικής παρακμής των τελευταίων χρόνων και
β) Η έλλειψη αντικειμενικής ενημέρωση του κόσμου σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί η Ασφάλιση, ως ένας απόλυτα αξιόπιστος αλληλοϋποστηρικτικός μηχανισμός .
Είναι εύλογο να λεχθεί πως, και η ασφαλιστική αγορά δεν λειτούργησε έτσι ώστε να εμπνέει το απαραίτητο αίσθημα σιγουριάς στον κόσμο. Το σκάνδαλο με την ασφαλιστική ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαίωσε τις λειτουργικές αρρυθμίες και τα προβλήματα της Ιδιωτικής Ασφάλισης στην Ελλάδα, δημιουργώντας περαιτέρω έλλειμμα αξιοπιστίας.
Ωστόσο, η πραγματικότητα γύρω από την ιδιωτική Ασφάλιση είναι διαφορετική. Και εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Η αναγκαστική προσαρμογή των ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών στο ενιαίο αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία Solvency II), φαίνεται να δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον διαφάνειας υπέρ του Καταναλωτή.
Έλλειψη αντικειμενικής ενημέρωσης
Ο κλάδος της Ιδιωτικής Ασφάλισης είναι απελευθερωμένος στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και προσφέρει διάφορα ασφαλιστικά «προϊόντα». Εδώ τα «προϊόντα» που αγοράζουν οι καταναλωτές πληρώνοντας κάποιο ποσό (ασφάλιστρα) δεν είναι συγκεκριμένα καταναλωτικά αγαθά. Είναι ασφαλιστήρια συμβόλαια που επί της ουσίας μεταφράζονται σε «υπόσχεση» αποζημίωσης όταν επέλθει κάποιο ζημιογόνο συμβάν. Στην περίπτωση αυτή, η απαραίτητη προστασία του εκάστοτε Ασφαλισμένου Καταναλωτή (Φυσικό Πρόσωπο ή Επιχείρηση), δεν διασφαλίζεται όπως στα καταναλωτικά προϊόντα με τον έλεγχο της ποιότητάς τους, αλλά με τον έλεγχο της αξιοπιστίας αυτών που τα παράγουν (Ασφαλιστικές Εταιρείες) και τον έλεγχο της αξιοπιστίας αυτών που τα προωθούν (Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές). Ειδικότερα έχουμε:
α) Έλεγχος της αξιοπιστίας και οικονομικής φερεγγυότητας των ασφαλιστικών εταιρειών. Αυτό γίνεται από ανεξάρτητη εποπτική αρχή η οποία είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί ενιαίους αυστηρούς κανόνες και αρχές που ισχύουν σε κάθε χώρα μέλος της ΕΕ. Σημειώνεται πως η κάθε Ασφαλιστική Εταιρεία για να μπορεί να λειτουργεί, πρέπει αναγκαστικά βάση νόμου, να διαθέτει σε ισχύ, ειδικές συμβάσεις με Αντασφαλιστικές Εταιρείες, που είναι διεθνείς αξιόπιστοι χρηματοοικονομικοί φορείς ελεγχόμενοι με ακόμη πιο αυστηρά κριτήρια για την φερεγγυότητα τους και τις στηρίζουν οικονομικά. Αξίζει να επισημανθεί πως σε ένα ακραίο ζημιογόνο συμβάν (π.χ. θεομηνία), η όποια ασφαλιστική εταιρεία αποζημιώνει ακόμη και υπέρογκα ποσά με τη συνδρομή των Αντασφαλιστών της. Επίσης, η κάθε Ασφαλιστική Εταιρεία ως επιχείρηση που συγκεντρώνει κεφάλαια από είσπραξη ασφαλίστρων έναντι υποχρέωσης για καταβολή αποζημίωσης όταν απαιτηθεί. Στη βάση αυτή οφείλει να υποβάλλει κάθε χρόνο στην αρμόδια εποπτική αρχή της Τράπεζας της Ελλάδος πλήρεις οικονομικές καταστάσεις με αναφορά στις εκκρεμείς ζημιές και στα αποθεματικά της.
β) Έλεγχος της αξιοπιστίας των Ασφαλιστών που διαμεσολαβούν για την κάθε ασφαλιστική πράξη. Σημειώνεται πως η Ασφάλιση, δηλαδή το κάθε Ασφαλιστήριο δεν το αγοράζουμε απευθείας από την Ασφαλιστική Εταιρεία αλλά το προμηθευόμαστε με τη διαμεσολάβηση κάποιου Ασφαλιστή, ο οποίος είναι επίσημα πιστοποιημένος, αδειοδοτημένος Σύμβουλος, Πράκτορας ή Μεσίτης Ασφαλίσεων.
Δηλαδή, το σύστημα της Ασφάλισης λειτουργεί διεθνώς μέσω της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης Και ο λόγος είναι, να διασφαλίζονται καλύτερα τα συμφέροντα του Ασφαλισμένου Καταναλωτή. Σχετικά, αξίζει να επισημάνω κάτι που ο κόσμος αγνοεί. Σύμφωνα δε με το νόμο, ο Ασφαλιστής είναι υπόλογος έναντι του Ασφαλισμένου για την ποιότητα και αρτιότητα του εκάστοτε ασφαλιστηρίου. Δηλαδή, αν τελικά ο Ασφαλισμένος είναι δυσαρεστημένος για την αποζημίωση που του παρέχει κάποια ασφάλιση, μπορεί να στραφεί όχι μόνο κατά της Ασφαλιστικής Εταιρείας αλλά και κατά τον Ασφαλιστή του για τυχόν λάθη ή παραλήψεις του. Αξίζει να επισημανθεί πως για το λόγο αυτό, ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής είναι υποχρεωμένος βάσει νόμου να διαθέτει Ασφαλιστήριο Επαγγελματικής Ευθύνης. Δηλαδή όσο ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα, υπάρχει κάποια Ασφαλιστική Κάλυψη που να μπορεί να αποζημιώνει μέχρι το ποσό των 1.120.000€ ανά απαίτηση Πελάτη του ή Τρίτου. Πόσοι γνωρίζουν το στοιχείο αυτό; Και όμως είναι βασικό για να αισθάνεται περισσότερο ασφαλής ο Καταναλωτής ότι θα μπορεί ευκολότερα να βρει το δίκαιο του όταν νοιώθει πως αδικείται από την ασφάλιση
Η Ασφάλιση, πρέπει να αξιοποιηθεί ορθολογικά και στη χώρα μας. Πολύ περισσότερο σε περίοδο οικονομικής κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, όπου το κράτος υποχωρεί συνεχώς στο να εξασφαλίζει αποδεκτό επίπεδο υγείας και συντάξεων και όπου το χρήμα γίνεται ακριβό και δυσεύρετο. Είναι αναγκαίο το όλο θέμα να τεθεί σε νέα βάση. Προς τούτο, απαιτείται αντικειμενική ενημέρωση της αγοράς πέρα από τη διαφήμιση προϊόντων κάποιων ασφαλιστικών εταιρειών. Θα πρέπει, η ίδια η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, παράλληλα με την εξυγίανση στους κόλπους της, να προβάλλει με κατάλληλο πρόγραμμα επικοινωνίας, το αναγεννημένο σύγχρονο πρόσωπο της εγχώριας ασφαλιστικής αγοράς, που, απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις του αμαρτωλού παρελθόντος θα λειτουργεί με τεκμηριωμένα υγιείς αρχές αξιοπιστίας στο πνεύμα της ευρωπαϊκής αγοράς,
Παρόμοια συστηματική κίνηση επικοινωνίας θα πρέπει να γίνει και από την πλευρά της Ένωσης Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος και του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου. Ο πραγματικός ρόλος της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό. Οι υπάρχουσες εντυπώσεις είναι μάλλον αρνητικές. Κάποια επικοινωνιακή προσπάθεια με τον πρόθυμο ασφαλιστή «Σωτήρη», ο οποίος συμπαραστέκεται τον παρόντα Ασφαλισμένο Πελάτη του ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν ήταν όμως επαρκής.
Για να αλλάξει το κλίμα της αγοράς υπέρ του θεσμού της ασφάλισης, χρειάζεται συστηματική προσπάθεια προκειμένου να αλλάξει καταρχήν η ίδια η ασφαλιστική αγορά και να πείσει για την αλλαγή της. Γιατί, «μπορεί να πας το γάιδαρο στη βρύση αλλά δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να πιει…». Στην προκειμένη περίπτωση, για να ασφαλιστεί ο Καταναλωτής θα πρέπει να πεισθεί για την αξιοπιστία του θεσμού της ασφάλισης και να κατανοήσει το αναμενόμενο όφελος γι’ αυτό που πληρώνει όταν ασφαλίζεται!