ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑ & ΕΥΘΥΝΕΣ

Αναφέρομαι, καταρχήν, στη βασική αρχή του Αστικού Κώδικα σύμφωνα με την οποία, όποιος από αμέλεια, λάθος ή παράλειψή του ζημιώνει κάποιον υποχρεούται να τον αποζημιώνει. Προσεγγίζω το θέμα όχι ως Νομικός αλλά με την ιδιότητα του Εμπειρογνώμονα Ασφαλίσεων, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια αρθρογραφεί και σχολιάζει για θέματα Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης. Φυσικά, στοχεύοντας στην ευρύτερη προώθηση του θέματος και στην ορθολογική ανάπτυξη της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας σύμφωνα με τα ισχύοντα ευρωπαϊκά - διεθνή πρότυπα.

Αφορμή για το παρόν κείμενο είναι το πρόβλημα που μόλις πρόσφατα δημιουργήθηκε με τη χιονοθύελλα, στον αυτοκινητόδρομο της Αττικής Οδού και τα σχόλια που προέκυψαν στον τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η Αττική Οδός, είναι ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος υψηλών τεχνικών και ποιοτικών προδιαγραφών. Πρόκειται για έργο παραχώρησης από το ελληνικό δημόσιο σε κατάλληλο ιδιωτικό φορέα, ο οποίος βάσει της αντίστοιχης μακράς διάρκειας σύμβασης, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος, έχει την ευθύνη της συντήρησης και της ασφαλούς λειτουργίας του. Στη βάση αυτή, οι αυτοκινητιστές που μπαίνουν στον αυτοκινητόδρομο πληρώνουν διόδια και φυσικά, έχουν την απαίτηση να νοιώθουν ασφαλείς.

Το ζημιογόνο συμβάν

Στο πλαίσιο της χιονοθύελλας αυτοί που μπήκαν στο αυτοκινητόδρομο ενώ χιόνιζε, προφανώς δεν πήγαιναν για βόλτα αναψυχής ή για το πλησιέστερο ορεινό θέρετρο ή χιονοδρομικό κέντρο, περίπτωση όπου θα όφειλαν να λάβουν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα έναντι κινδύνων χιονιού (ειδικά λάστιχα, αντιολισθητικές αλυσίδες). Πήγαιναν σπίτι τους ή για δουλειά ή στο αεροδρόμιο. Άρα, δεν μπορούμε να πούμε πως έφταιγαν οι ίδιοι για την ταλαιπωρία που υπέστηκαν λόγω του αναγκαστικού εγκλωβισμού τους μέσα στην Αττική Οδό. Είναι προφανές πως την ευθύνη για τα προβλήματα και τις επακόλουθες οικονομικές συνέπειες που προέκυψαν τη φέρει ο Διαχειριστής του αυτοκινητόδρομου (Αττική Οδός ΑΕ). Κατά συνέπεια, είναι υπόλογος έναντι των οδηγών αυτοκινήτων που χρησιμοποιούν το δρόμο έχοντας πληρώσει το σχετικό αντίτιμο και ενδεχόμενα ζημιώνονται από τη μη δυνατότητα ασφαλούς χρήσης του. Κάποιοι ανέφεραν πως αποζημιωτέες είναι και οι κρατικές υπηρεσίες που επιστρατεύθηκαν να συνδράμουν για τον περιορισμό των ζημιών και για τη γρήγορη διευθέτηση του προβλήματος. Και αυτό, μπορεί κάλλιστα να συνεκτιμηθεί στην όλη αποτίμηση της ζημιάς.

Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης

Εφόσον θεσμοθετείται σωστά, δια νόμου ή συμβατικά, είναι ο μοναδικός σύγχρονος μηχανισμός για την οικονομική διευθέτηση προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν, με ευθύνη του ανθρώπινου παράγοντα. Πρακτικά, το όλο θέμα που προαναφέρθηκε, ανάγεται σε εύλογη αξίωση αποζημίωσης μέσω του Ασφαλιστηρίου Αστικής Ευθύνης έναντι Τρίτων, που θεωρείται δεδομένο πως ο Παραχωρησιούχος (Αττική Οδός ΑΕ) υποχρεούται να διατηρεί σε ισχύ. Οι αντίστοιχες ασφαλιστικές εταιρείες οφείλουν να ανταποκριθούν άμεσα καταδεικνύοντας έτσι το χρήσιμο ρόλο τους.

Πιστεύεται πως το συγκεκριμένο γεγονός είναι άριστο παράδειγμα για την ανάδειξη του ρόλου της Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης και για την άντληση χρήσιμων συμπερασμάτων για την ορθολογική ανάπτυξη του θεσμού Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας. Όχι τόσο από την πλευρά των Ασφαλιστικών Εταιρειών οι οποίες μπορούν κάλλιστα να ανταποκριθούν όταν η απαίτηση για Ασφάλιση είναι σαφής αλλά από την πλευρά της Πολιτείας η οποία διαχρονικά αδρανεί στο θέμα της συστηματικής θεσμοθέτησης της Ασφάλισης στα διάφορα δημόσια αλλά και ιδιωτικά τεχνικά έργα,, ώστε να διασφαλίζεται τόσο το δημόσιο συμφέρον όσο και το κοινωνικό σύνολο. Και αυτό, υπαγορεύεται από την ευρωπαϊκή – διεθνή πρακτική εμπειρία.