ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ
Αναγκαία, πέρα από την όποια Πρόληψη!
Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα nextdeal.gr, Τρίτη, 30/10/2018.
Με αφορμή τα φετινά ζημιογόνα συμβάντα (φονική πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής, φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής και πρόσφατος σεισμός στη Ζάκυνθο), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) διοργανώνει Ημερίδα με θέμα “Φυσικές Καταστροφές: Πρόληψη, Πολιτική Προστασία και Έργα Υποδομής”.
Αναμφισβήτητα είναι πολύ θετική η συγκεκριμένη πρωτοβουλία του ΤΕΕ για μια τεχνοκρατική προσέγγιση στο πρόβλημα των Φυσικών Καταστροφών.
Είναι βέβαιο πως οι σωστές μελέτες των δομικών έργων (κτήρια) και έργων υποδομής (δρόμοι, γέφυρες, λιμάνια κλπ), προστατεύουν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Ωστόσο, πέρα από την όποια ΠΡΟΛΗΨΗ ζημιών είναι αναγκαία και η πρόβλεψη για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνέπειων που δυστυχώς πάντα υπάρχουν, αφού τα ανθρώπινα λάθη και τα ακραία φυσικά φαινόμενα δεν μπορούν να εξαλειφθούν. Προς τούτο, ο σύγχρονος άνθρωπος “εφεύρε” την ΑΣΦΑΛΙΣΗ, η οποία συστηματικά εφαρμόζεται διεθνώς Είναι δε ατυχές που στη συγκεκριμένη εκδήλωση του ΤΕΕ απουσιάζει η “φωνή” της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Με βάση τα παραπάνω, κρίνω σκόπιμο να εκθέσω απόψεις που είχαν διατυπωθεί παλαιότερα (goo.gl/gVq6fM), σχετικά με το θέμα που παραμένει διαχρονικό και κατά καιρούς επίκαιρο.
Συζητιέται και πάλι το θέμα της καθιέρωσης υποχρεωτικής ασφάλισης των ακινήτων. Λογικό είναι να ξαναεμφανίζονται και οι γνωστές αρνητικές αντιδράσεις: “Όχι άλλα χαράτσια”, “όχι λεφτά στις ασφαλιστικές εταιρείες”, “σε περίπτωση φυσικών καταστροφών οι ασφαλιστικές εταιρείες πτωχεύουν και τις υποχρεώσεις τους αναλαμβάνει πάλι το κράτος”... Και όμως, δεν είναι βάσιμοι παρόμοιοι ισχυρισμοί. Παρά τις όποιες αντιδράσεις, το συγκεκριμένο θεσμικό μέτρο, αν το κρίνει κανείς αντικειμενικά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Η δύσκολη περίοδος οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, θα πρέπει να μας κάνει να αντιδρούμε ψύχραιμα και ορθολογικά σε παρόμοια θέματα!
Ο θεσμός της Ασφάλισης, εφευρέθηκε και συντηρείται, εδώ και πολλά χρόνια, από τον άνθρωπο για τη διασφάλιση έναντι κινδύνων που απειλούν την περιουσία, την υγεία, τη δραστηριότητά του και τα οικονομικά του συμφέροντα Η Ασφάλιση, χωρίς να κοστίζει ακριβά, λειτουργεί στην πράξη ως ένας διεθνοποιημένος αλληλο-υποστηρικτικός μηχανισμός προς όφελος κάποιων που μπορεί να ατυχήσουν ή να πληγούν από κάποιο ζημιογόνο γεγονός. Με απλές κουβέντες. Πληρώνω, μαζί με πολλούς άλλους (όχι μόνο στη χώρα μου αλλά σε ευρύτερο επίπεδο) ένα σχετικά μικρό ποσό (ασφάλιστρα) για να απαιτήσω αποζημίωση για κάποιο σημαντικό ποσό που δεν θα μπορώ εύκολα να το έχω όταν επέλθει ο κίνδυνος. Η οικουμενικότητα αυτής της αρχής γίνεται ιδιαίτερα αισθητή - κατανοητή, στο διάστημα που ακολουθεί την επέλευση πολύ σημαντικών ζημιογόνων συμβάντων διεθνώς (καταστροφικοί τυφώνες, τσουνάμι, σεισμοί).
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως από τη στιγμή που ως χώρα ανήκουμε, ακόμη, στο club των αναπτυγμένων χωρών, είναι έξυπνο να επωφελούμαστε από τον διεθνή αλληλο-υποστηρικτικό θεσμό της Ασφάλισης, όπως κάνουν οι άλλες χώρες; Γιατί, δεν τυχαίο που οι Ευρωπαίοι συστηματικά απαιτούν την ασφάλιση σε κάθε πράξη αγοραπωλησίας, μεταβίβασης ή ενοικίασης ακινήτου. Ούτε είναι άστοχο που οι Τούρκοι εδώ και χρόνια (μετά από τον τελευταίο καταστρεπτικό σεισμό στη χώρα τους), μελέτησαν και θέσπισαν δια νόμου, κάποιο υποχρεωτικό επίπεδο ασφαλιστικής κάλυψης όλων ανεξαιρέτως των κτηρίων πετυχαίνοντας μάλιστα, στην πράξη, πάρα πολύ χαμηλά ασφάλιστρα (ελάχιστο ποσό που δεν ξεπερνά τα 100€ το χρόνο).
Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς αυτό που λέμε έλλειψη «ασφαλιστικής συνείδησης» σε σχέση με τις άλλες χώρες. Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου δεν έχει αναπτυχθεί η βασική ασφαλιστική κάλυψη της κατοικίας τουλάχιστον έναντι των φυσικών φαινομένων. Ίσως γιατί είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα στην ιδέα πως το πανίσχυρο και με τη “βαθιά τσέπη” Κράτος, θα συνδράμει τους παθόντες που θα έχουν την ατυχία να πληγούν από κάποια θεομηνία. Και όταν λέμε βοήθεια, εννοούμε κάποιο “συμβολικό” ποσό και την παρότρυνση των τραπεζών να προσφέρουν κάποια δάνεια με ευνοϊκούς όρους. Να όμως που τώρα με την οικονομική κρίση, η επίπλαστη αυτή ευχέρεια εξανεμίσθηκε και αντικαταστάθηκε από μια σκληρή πραγματικότητα (κράτος ανήμπορο, τραπεζικός δανεισμός και πολίτες οικονομικά πιεσμένοι που προσπαθούν να επιβιώσουν).
Είναι γνωστή η ένδεια λόγω της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει να ενεργούμε ορθολογικά και διαφορετικά από ότι είχαμε συνηθίσει ή μας είχαν συνηθίσει. Ο μικρο-ιδιοκτήτης έχει περισσότερο ανάγκη την ασφάλιση του ακινήτου στο οποίο ζει, ειδικά στην παρούσα κατάσταση όπου, στο πλαίσιο κάποιας δύσκολης συγκυρίας όπου θα χρειαστεί χρήματα, ο δανεισμός θα είναι αδύνατος και η πώληση κάποιου περιουσιακού στοιχείου πράξη υπερβολικά δύσκολη και οδυνηρή.
Κατά συνέπεια, η θεσμοθέτηση της ασφάλισης ακινήτων με κάποιο βασικό πλαίσιο κάλυψης είναι απαραίτητη. Είναι βέβαιο πως θα κοστίζει ένα σχετικά μικρό ποσό που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τον Έλληνα Καταναλωτή, ο οποίος μαζί με τα τόσα “χαράτσια”, θα μπορέσει να τα αντέξει προκειμένου να έχει το σπίτι του ασφαλισμένο από θεομηνία και να ζει χωρίς το άγχος να μείνει η οικογένειά του στο δρόμο.
Η υποχρεωτική ασφάλιση των ακινήτων, είναι θέμα εφικτό και δικαιολογημένο. Αποτελεί δε μια πολύ καλή ευκαιρία για την Ιδιωτική Ασφάλιση να δείξει την κοινωνική ευαισθησία της, τις ικανότητές της να ανταποκρίνεται - προσαρμόζεται σε νέες ανάγκες και να αναπτύσσεται στο πλαίσιο της σύγχρονης ευρωπαϊκής – παγκοσμιοποιημένης ασφαλιστικής αγοράς.